Waarde leden en ledinnen,

Het is mij een waar genoegen om u allen aan te mogen schrijven op de
prachtige zomerdag, te weten negenenzestig juni in het jaar tweeduizend en
achttien. Nu hoor ik u denken: “de maand juni is doorgaans toch wat korter dan
69 dagen?” en mijn antwoord daarop is een volmondig “ja!”. Dat u zich hierover
verwondert zal mij niet vreemd overkomen, daar ik u mijn uitleg nog niet
gegeven heb. De simpelste verklaring is dat de Praeses verzuimd heeft om op
tijd aan zijn schriftelijke verplichtingen te voldoen. Niets is echter minder
onwaar. De meesten van u zullen waarschijnlijk wel bekend zijn met het
twaalfmaandig systeem waar het overgrote deel van de wereld mee werkt. Minder
zullen daarentegen weten waar de namen van deze maanden vandaan komen en hun
geschiedenis. Ik zal niet in detail treden over elk van deze maanden, maar een
kleine uiteenzetting acht ik noodzakelijk om mijn verklaring een zweem van
waarachtigheid mee te geven.

Het twaalfmaandig stelsel dat wij nu allemaal kennen is niet altijd zo
geweest. De maanden juli en augustus zijn bijvoorbeeld vernoemd naar de
Romeinse leiders Julius Caesar en zijn adoptiezoon Augustus. Voordat zij bekend
waren, was een jaar niet korter, toch waren die maanden er niet. De maanden
september, oktober, november en december waren vroeg niet respectievelijk de
negende, tiende, elfde en twaalfde maand, maar de zevende, achtste, negende en tiende
maand, waar de Latijnse naam nog aan doet herinneren. Omdat Julius Caesar,
Sjuul onder vrienden, de belangrijkste man in zijn tijd was, kreeg hij de
langste maand van het jaar. Augustus kon natuurlijk niet achter blijven en
moest en zou dus ook een net zo lange maand krijgen. De dagen waren echter een
beetje op, dus moest februari eraan geloven. Deze maand verloor twee hele dagen
puur omdat een of ander Romeintje dacht dat hij belangrijker was.

Deze dagen zijn de heren Sjuul en Augustus niet zo relevant meer als ze eens
waren en daarom heb ik besloten om de boel eens op de schop te nemen. Per
Praeselijk decreet heb ik besloten dat de maanden juli en augustus dit jaar
niet meer meedoen. De maand juni, ook wel de zomermaand in het Oud-Hollandsch,
telt dit jaar niet 30 maar 92 dagen. Dit is een tijdelijke oplossing omdat ik,
binnen een democratie als de onze, niet het mandaat heb om dit in een klap te
veranderen. Of nouja, die macht heb ik eigenlijk wel, maar die wil ik hier niet
voor aanwenden. Tijdens mijn militaire opleiding heb ik geleerd dat autoriteit
op twee manieren uit te dragen is, namelijk door middel van macht en door
middel van gezag. Een lang verhaal kort: je wil leiden door middel van gezag.
Gezag is impliciete macht, macht die mensen van je accepteren. Daarom wil ik
graag jullie om input vragen voor het hernoemen van de maanden. De beste
suggesties worden beloond met een handdruk van ondergetekende en mogelijk zelfs
met de aanpassing van alle kalenders ter wereld (!).

Maar genoeg inhoudelijks over maanden, het is namelijk weer die tijd van de
maand… De Praespraat! Kersvers, fonkelnieuw, en bestaand! Wat wil men nog meer?
Oké, oké, ik kan wel een paar voorbeelden bedenken: een koud radlertje op het
strand van een azuurblauwe zee, bungeejumpen van een brug boven een
uitgestrekte vallei met daarin een klein kabbelend riviertje dat water vanuit
de gletsjers in de bergen langs uitgestrekte bossen, hordes kanoërs, grote
groepen mooie dames in bikini, langs zandkastelen op het strand, pittoreske blokhutten
en je moeder. Heerlijk wegdromen bij beelden van verre vakantieoorden terwijl
ik hier achter mijn laptopje zit te zwoegen om het dispuut op zijn wenken te
bedienen. Ik doe het met liefde hoor. Scheelt mij ook weer geld en het houdt me
van de straat. Gevolg van het feit dat de maand juni nogal wat langer is
geworden, moet er nogal wat besproken worden, dus we steken maar gelijk van
wal.

De vakantie is hier en het dispuut verspreidt zich over de wereld om overal
en nergens een pandemie van decadentie te veroorzaken. Overal waar jullie je
tonen, gloeit het purper diep in de harten van de lokale bevolking. Of dit nu
aan de andere kant van de wereld is of twee straten verderop, jullie maken je
er als ambassadeurs der decadentie sterk voor dat het credo verspreid wordt.
Waar het ordinaire volk over de costa’s banjert met een blik koude
Schultenbrau, flaneren jullie over zandoevers met een blik lauwe Schultenbrau
en opgeheven pink. Want dat is wat ODMC’ers doen! Het is van uiterst belang dat
je weet waar je voor staat en dat je dat uitdraagt. In mijn geval is dat
momenteel niets, want ik zit, maar als ik nu gestaan had, dan stond ik voor
paal. Het geval wil namelijk dat een huisgenoot van mij bezig is met het
verbouwen van zijn kamer en dat de woonkamer daardoor tijdelijk veranderd is in
een grote jungle met een Zweeds tintje. Zo ben ik zonder reizen toch nog op
vakantie in eigen huis. Om het af te maken speelt op de achtergrond een lome
versie van het lied “Africa” van Toto, mijn vakantie is compleet!

Wanneer men buiten het Enschedese hoort over de club der decadentelingen,
ODMC, heeft men vaak het idee dat het een stelletje wannabe corporale
prominentelingen is. Nu weten wij wel beter, want die omschrijving is wat
Audent is, en zoals iemand het ooit o zo treffend verwoordde: “ODMC is precies
wat Audentis is, maar dan het tegenovergestelde”. Toch kan dit niet verhoeden
dat ODMC binnenkort toch een stukje korporaler wordt. En dan wel hoofdelijk in
de vorm van de Praeses zelf. Vakantie is voor studenten op de eerste plaats een
tijd zonder studie, maar dit geldt niet voor alle studenten. Een deel van
jullie is druk bezig met het afstuderen, met herkansingen of is al weer hard
aan het studeren in een of ander ver en gevaarlijk land. Ondergetekende heeft
ook niet echt vakantie deze tijd, hij is namelijk druk bezig met zijn algemene
militaire opleiding, en dat impliceert ook veel studie. Dagenlang studeren op
wat te doen bij een chemische aanval, hoe het kogelgat zo dicht mogelijk bij
het doel te plaatsen en hoe de Nederlandse staat in elkaar steekt, allemaal met
dat ene hogere doel voor ogen: nog korporaler worden dan ik al ben!

Ondertussen staat de tijd niet stil en moet er ook wat gebeuren om met de
aanstaande invasie om te kunnen gaan. Inmiddels heb ik begrepen dat de
opleiding WB te maken heeft met zo’n 450 GEWOGEN vooraanmeldingen. De
verwachting is dus dat het aantal eerstejaars dus ook echt op dat getal ligt.
Schaalvergroting zorgt in het algemeen voor het verlies van nuance, en dit gaat
gevolgen hebben, ook voor ons dispuut. Want hoe graag wij ook zouden willen dat
met meer mensen, er ook meer decadentelingen in spe komen, blijft het
percentage realistischerwijs niet gelijk. Bij toenemende druk van overachievers
uit verre landen daalt het aandeel van de malloten die gek genoeg zijn om zich
bij ons aan te sluiten. Dit maakt de uitdagende taak van nieuwe zieltjes vinden
een stukje uitdagender dan voorheen, maar van een uitdaging is nog nooit iemand
slechter geworden. Behalve misschien een uitdaging voor een duel op leven en
dood. Er ligt hier een taak voor eenieder, zowel tijdens de kick-in als
daarbuiten, zowel binnen WB als bij andere opleidingen. Hou je ogen open, en
maak goed gebruik van je mondje (hè Rickie ;) ). Want het is aan jullie, mijn
discipelen der decadentie om het woord te verspreiden!

Voor nu wil ik het hier graag bij laten. Geniet maximaal van de vrije tijd die
je nog ter beschikking hebt, tot snel!

De Uwe,

Cas Hollaar, eerste van zijn naam

Epische Epibreerder Eerste Klasse

Koning Keihard Kul Klappen

Goeroe in Genieten en Geneugten

Hertog Heerlijk Hartenbreken

Ridder der Rijke Renaissance Retoriek

Discipel der Decadentie

Log in om reacties te bekijken.