Het is maandag avond, de mooie roze avondzon schijnt nog net mijn kamer in en het is echt geweldig lekker weer. Op de achtergrond draait goede muziek eigenlijk heb ik niks te klagen. Op dit soort momenten lijkt het leven erg dicht bij perfectie te komen. En behalve dat ik erg van deze momenten kan genieten, komen er door dit soort momenten ook altijd erg veel vragen bij me op. Zijn we de enige in het universum? Wat is het doel van het leven? En is dit allemaal wel echt? Nu heb ik maar een Quaest Quaestie en daarom moet ik mijn best doen daar de beste vraag voor uit te zoeken. Daar moest ik even goed over nadenken. Toen het zover was, had de lucht zijn mooie gloed alweer verloren en waren er al verschillende muggen binnen gevlogen. Er zijn een aantal fanstastische vragen afgevallen, zoals: "Waarom is het vijfde Praesidium zo veel leiper dan de eerdere vier?", "Waarom valt Stoep altijd in slaap?", "Hoe lang gaat deze kwestie nog duren, ik hou helemaal niet van lezen", "Waarom is het woord Hippopotomonstrosesquippedaliofobie (angst voor lange woorden) zo lang?", "Waarom staat het woord woordenboek in het woordenboek?" en "Waarom is Zwagerman zo klein?".

Toch kwam er een vraag in me op die me beter leek dan de rest: "Wanneer is iets goed genoeg?" Hoe ik op deze vraag kwam? Ik stelde mezelf 10 keer dezefde vraag op zoek naar de goede Quaest Questie: "Is deze kwestie goed genoeg?". In deze tijd lijkt niks meer goed genoeg. Overal is wel iemand die mooier, slimmer, sterker, of grappiger is en sinds internet een ding is wordt deze waarheid dagelijks met ons gedeeld. Wanneer kunnen wij zeggen, nee ik vind het mooi, ik ben tevreden met wie ik ben, ik ben goed genoeg. Goed genoeg kan in het begin erg negatief klinken, we zijn namelijk gewend om naar perfectie te streven en vinden goed genoeg vaak niet goed genoeg... Tijdens een project of het studeren kunnen veel mensen zich wel vinden in het goed-genoeg-principe, maar om dit ook in het echt toe te passen gaat toch wel weer een stapje verder. Logisch ook, als we elke dag alleen maar perfecte beelden naar ons toe gegooid krijgen.

Jep, ik weet het, dit gaat ineens veel meer als een midlife-crisis-single-hippie-die-niks-kan-hebben-en-daarom-maar-aan-zichzelf-gaat-vertellen-dat-ze-goed-genoeg-is-omdat-niemand-anders-dat-doet-verhaal klinken dan als een Quaest Questie. En toch ga ik ermee door. Waarom? Omdat ik niks beters kan bedenken en ik denk dat dit verhaal wel goed genoeg wordt. En aangezien een zesde van de mensen burnout klachten heeft, moeten we ons misschien soms ook wel als hippie gaan gedragen. Op sommige aspecten dan, we moeten niet ineens allemaal vegetarier gaan worden ofzo, daar worden barbecues zo duur van. Maar goed, terug naar mijn filosofische verhaal.

Een van de grootste dingen waar mensen onzeker over zijn is keuzes maken, keuzestress is echt een ding. Vanaf jongs af aan hebben we te horen gekregen dat we zo"n geluk hebben gehad met de tijd waarin we leven, want alles is mogelijk en we kunnen worden wat we willen. Dit klinkt allemaal heel geweldig, maar betekent ook dat er heel veel keuzes zijn en ondanks dat dat fijn klinkt, mensen haten het om keuzes te maken en eigenlijk zijn we er ook best wel slecht in. De keuze wat je wil gaan studeren, waar je wil gaan werken, of je in een relatie wil blijven, of je nou wel of niet nog even eeen biertje gaat drinken. Al deze keuzes (oke behalve de laatste misschien) kunnen voor serieuze stress zorgen. Want we moeten de perfecte keuze maken, anders worden we nooit die perfecte persoon die het meeste uit het leven haalt, gezellig is, mooi is, actief is, hard werkt etc. En ja dat zorgt ervoor dat we ons kut gaan voelen, een slechte keuze gaan maken want "het boeit toch allemaal niet zo veel". Op dit moment is het dus belangrijk om te kijken naar wat "goed genoeg" is, maar dat is natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan. Misschien is de kwestie ook wel niet wanneer iets goed genoeg is, maar hoe je het gevoel kan krijgen dat jij/ je keuze goed genoeg is. Want op het moment dat je echt een keuze echt moet maken, heb je wel iets beters te doen dan filosofisch na te denken.

Dus, hoe bereiken we de goed-genoeg-mindset? Ik ben zelf de laatste tijd steeds meer aan mezelf gaan vragen: vind ik dit goed genoeg of moet ik hier nog beter naar kijken? Dit loopt van kleine dingen zoals een boodschappenlijstje maken, tot grotere levenskeuzes. En als dit een gewoonte wordt, dan ga je ook nadenken of je die nieuwe kleding die je wil kopen om er weer even extra mooi uit te zien wel echt nodig hebt. Of dat je ook zonder nieuwe kleren er goed genoeg uit ziet (zeg ik wachtend op m’n nieuwe Zara pakketje...).

Iedereen heeft een ander idee bij wat goed genoeg is, en soms is het goed om meer te willen doen dan goed genoeg als iets echt belangrijk is, maar denk er voortaan af en toe over na of hetgene waar je mee bezig bent niet al goed genoeg is. Je kan je tijd namelijk veel beter besteden dan je zorgen blijven maken over prefectie en perfecte keuzes. Soms kan je beter gewoon een biertje pakken, buiten gaan zitten en genieten van het lekkere weer.

Met vriendelijke groet,

Eva van Os
Quaestor der 5e Praesidium ODMC te Enschede

Log in om reacties te bekijken.