Het nieuwe collegejaar is al even van start, maar er zijn de laatste tijd veel veranderingen. Zo hebben we nieuwe verpurperaars, een nieuw Praesidium, geen vaste kroeg en Viper Peach in Diepzat. Ook hebben we sinds kort te maken met klimaatgekkies voor de Newton bus, een nieuw kandidaatbestuur bij Newton en bier estafettes die we niet meer kunnen winnen. 

Er is gelukkig ook veel hetzelfde gebleven: aubergines zijn nog altijd paars, foto’s maken met ODMC’ers die daar geen zin in hebben blijft heel moeilijk voor verpurperaars, november is tyfus koud, en er wordt niet genoeg gezopen. 

Ook blijft ODMC altijd ODMC, en de donderdag is nog altijd onze borreldag. Als het een beetje mee zit gaan we zelfs weer terug naar onze oude kroeg. De Gold Rush heet dan ondertussen wel de High5, maar de muziek staat nog steeds aan de harde kant. 

Maar goed, nog even terug naar die veranderingen. Ondanks dat ik erg blij ben met onze Verpurperaars en ik me vereerd voel dat ik mezelf de Praeses van ODMC mag noemen, ben ik eigenlijk niet zo’n fan van veranderingen. Misschien word ik gewoon oud. 

Maar we hebben natuurlijk veel veranderingen meegemaakt de afgelopen jaren. Corona heeft een grote invloed op ons allemaal gehad en we hebben moeten leren leven met ’het nieuw normaal’. Wat dat precies betekent weet ik niet, maar ik heb wel het idee dat veel studenten anders in het leven staan dan voor Corona. Maar nogmaals, misschien word ik gewoon oud. 

Vroeger was studeren meer een bijbaantje, iets wat je een paar uur per week deed, tussen het bier drinken, uitslapen en niks doen door. Er was tijd genoeg en activiteiten waren allemaal leuk. Bier drinken voelde nog niet als alcoholisme wat je eenzaam in je kamer achter een scherm deed, maar was pure gezelligheid. 

Sinds corona zijn mensen meer vrije tijd gewend, liggen ze meer in bed en wordt studeren veel serieuzer genomen. Of in ieder geval dat idee heb ik. 

Nou wil ik niet zeggen dat ik een kei ben in WB, maar statica en dynamica zijn me altijd redelijk goed af gegaan. Ik heb tijdens deze vakken een wet geleerd van een slimme man: alles dat in beweging is in beweging blijft tenzij er een kracht op werkt. Als het stil staat blijft het stil staan tot er een kracht op werkt. Ik heb het idee dat mensen ook zo werken. Als je eenmaal in een flow (Marcel flow!) zit, blijf je in die flow, tot dat er een verandering (kracht) opduikt. Tijdens corona zijn we allemaal even stil gaan staan, en de kracht die we nodig hebben om weer ons oude zelf te worden heeft nog niet iedereen gevonden. We zijn gewend om serieus te studeren, want dat hebben we twee jaar gedaan. 

Nou heb ik ooit wel een boek gelezen over gewoontes. Het belangrijkste wat hier in stond was dat je een ’cue’ hebt, dan een routine uitvoert, en uiteindelijk een ’reward’ krijgt. De cue kan bijvoorbeeld zijn, je wekker gaat. Je routine is dan chagrijnig je wekker uitzetten en verder proberen te slapen, je reward is dat je langer in bed kan blijven liggen en het langer warm is. 

Als je eerder op wil staan, moet je niet je cue veranderen, maar je routine. Neem bijvoorbeeld 5 seconden om je lamp aan te doen voor je weer chagrijnig terug in bed gaat liggen, of drink een slokje water. Als je dit blijft doen, went je lichaam hier aan. Zo kan je jezelf in kleine stapjes nieuwe routines aanleren. Het is dan wel belangrijk dat je jezelf een reward blijft geven. Als je bijvoorbeeld je koffiezetapparaat naast je bed zet, en je als nieuwe routine even op het aan-knopje moet drukken, is je reward een kopje koffie in bed. 

Nou is het wel heel makkelijk om te zeggen natuurlijk, maar ik denk dat we met heel ODMC wel wat extra kracht kunnen gebruiken om weer in onze voor-corona energie te komen (behalve natuurlijk als je nu juist meer geniet van alles, nogmaals misschien word ik gewoon oud). 

Ik stel voor om met z’n allen hier aan te gaan werken, hoe? Goeie vraag. Voor wanneer? Ik wil voorstellen, voor de week van het lustrum, zodat we met z’n allen super hyped de lustrum week in gaan. Ik heb gister het thema gehoord en spoiler: het wordt leip!

Eva van Os