Home - Praespraat pagina 14

Waarde leden der ODMC,

Het is zover, de eerste volle maand van Praesidium VI is aangebroken. Dat betekent dat het tijd is voor mijn eerste Praespraat, iets waar ik ontzettend tegenop zie omdat het schrijven van lange stukken niet zo mijn ding is. Toen Praesidium VI nog Kandidaat Praesidium VI was heb ik nog geprobeerd  mijn mede Kandidaat Praesidium leden ervan te overtuigen dat we prima zonder konden. Helaas waren ze het niet met me eens en is de Praespraat onderdeel geworden van ons beleid. Maar wees gerust ik mag er dan niet echt zin in hebben, dat betekent niet dat ik er niet mijn best op ga doen.

Om wat inspiratie op te doen heb ik de eerste Praespraten van mijn voorgangers bestudeerd. Te beginnen met die van Martijn Mos, Praeses der 5e Praesidium ODMC te Enschede. In het eerste gedeelte van zijn eerste Praespraat stelde hij zichzelf voor. Dit leek mij helemaal geen gek onderdeel van de eerste Praespraat dus dat zal ik dan nu maar doen. Mijn naam  is Jona, hoewel mijn prachtige purperen overhemd anders doet vermoeden. Op dat overhemd staat een hele andere naam: HyunA, een bijnaam die ik te danken heb aan Cedric & Rowan, de toenmalig Praeses en Questor van ons dispuut. Zij vonden mijn geboorte naam lijken op die artiestennaam van een K-Pop ster en besloten dat dat een goede bijnaam zou zijn. Hoewel er HyunA op mijn overhemd staat en ik het (bijna) altijd invul in de ODMGoogleForms, is de bijnaam nooit echt aangeslagen. Gelukkig lig ik daar niet zo wakker van.

Na dit stukje bijnaam-geschiedenis  nog wat andere weetjes over mij: ik ben al sinds mijn negende lid van Scouting Alverna, waar ik nu al bijna 5 jaar leiding geef aan de Bevers; ik ben MCU (Marvel Cinematic Universe) fan en heb alle films, op Avengers: End Game na, al minstens twee keer gezien; ik verzamel comics, iets wat begon als het lezen van MCU source material en veranderd is in een kleine maar gestaag groeiende verzameling comics van allerlei uitgevers; ik drink graag speciaal bier en houd bij wat ik heb gedronken in Untappd; en ik speel lacrosse bij Phoenix Lacrosse Enschede, waar ik (nog een week) president van ben.

Nu ik me heb voorgesteld, zoals ik dat van Martijn heb geleerd, is het tijd om te kijken naar zijn voorganger, Marcel Vliem, Praeses der 4e praesidium ODMC te Enschede. Hij begon zijn eerste Praespraatmet uiteggen hoe het toch kon dat die op tijd gepubliceerd was. Met een beetje geluk lukt het mij ook om mijn eerste Praespraat op tijd op de website te zetten. Hoewel ‘op tijd’ een relatief begrip  is, als je het aan mijn Praesidium genoten vraagt zullen zij je misschien vertellen dat ik al te laat ben. Tijdens onze laatste vergadering heb ik als actiepunt gekregen om voor oktober ook een Praespraat te schrijven. Het zal je misschien zijn opgevallen dat ik dat actiepunt niet heb uitgevoerd. Mijn eerste niet nagekomen afspraak als Praeses is al binnen. Ik ben niet van plan dat te vaak te laten gebeuren. Zo heb ik op de ODMALV toegezegd dat ik op iedere ODMBorrel aanwezig zou zijn in das en overhemd. Ik ben van plan me daaraan wel te houden.

Voor Marcel was er Cas Hollaar, eerste van zijn naam, Epische Epibreerder Eerste Klasse. Nu zou je je af kunnen vragen waarom ik bij hem niet de titel Praeses achter zijn naam zet, zoals ik dat eerder in deze tekst wel deed. Dat is niet omdat ik Cas als Praeses niet waardeerde, maar omdat Cas zijn Praespraten nou eenmaal anders afsloot dan zijn opvolgers. Ik heb bij alle Praesides hun eerste titel na hun naam toegevoegd. Cas stopte in zijn eerste Praespraat een raadsel, de eerste die hem het antwoord stuurde beloofde hij een  biertje op de volgende borrel. Ik heb aan mezelf gemerkt dat ik vaak Praespraten niet of maar half las maar ik vind puzzels en prijzen wel erg leuk. Ik kan me voorstellen dat dat voor meer ODMC’ers geldt en ik zou het jammer vinden als ik maandelijks iets schrijf dat door niemand gelezen wordt. Daarom heb ik me voorgenomen om naar Cas’ voorbeeld puzzels in mijn Praespraat te gaan stoppen. De eerste die mij de oplossing stuurt krijgt een biertje van mij op de volgende fysieke borrel waar we samen aanwezig zijn. In deze Praespraat zit al een puzzel, er zit een woord in verstop. Mocht ik op enig moment stoppen met het verwerken van puzzels zal ik het aangeven zodat je niet voor niets aan het zoeken gaat.

De eerste Praeses van wie er Praespraten op de website staan, en de laatste waar ik dus naar gekeken heb, is Cedric van Wijk, Praeses der 2 de praesidium der ODMC. Helaas is zijn eerste Praespraat niet te vinden op de website. Gelukkig herinner ik me nog één van zijn andere Praespraten, de Live Praespraat. Cedric heeft enkele uren  achter elkaar gestreamd. Een concept wat ik zelf erg leuk vond en misschien zelf ook een keer wil doen gedurende dit jaar. Dat is dan meteen een mooie vervanging voor die geschreven Praespraat waarvan ik eerder al liet weten dat ik er tegenop zag.

Ik mag er tegenop gezien hebben maar het is wel gelukt. Ik ben aan het einde gekomen van mijn eerste Praespraat en eigenlijk viel het best wel mee. Ik hoop dat het ook een beetje leesbaar is en dat jullie de puzzel op kunnen lossen. Dan  rest mij nog een ding om deze Praespraat af te sluiten, net zoals mijn voorgangers, een groet en een nu nog korte, maar door het jaar heen groeiende lijst aan titels.

De uwe,

Jona Vonk

Praeses des 6e Praesidiums ODMC te Enschede

Het is maandag avond, de mooie roze avondzon schijnt nog net mijn kamer in en het is echt geweldig lekker weer. Op de achtergrond draait goede muziek eigenlijk heb ik niks te klagen. Op dit soort momenten lijkt het leven erg dicht bij perfectie te komen. En behalve dat ik erg van deze momenten kan genieten, komen er door dit soort momenten ook altijd erg veel vragen bij me op. Zijn we de enige in het universum? Wat is het doel van het leven? En is dit allemaal wel echt? Nu heb ik maar een Quaest Quaestie en daarom moet ik mijn best doen daar de beste vraag voor uit te zoeken. Daar moest ik even goed over nadenken. Toen het zover was, had de lucht zijn mooie gloed alweer verloren en waren er al verschillende muggen binnen gevlogen. Er zijn een aantal fanstastische vragen afgevallen, zoals: "Waarom is het vijfde Praesidium zo veel leiper dan de eerdere vier?", "Waarom valt Stoep altijd in slaap?", "Hoe lang gaat deze kwestie nog duren, ik hou helemaal niet van lezen", "Waarom is het woord Hippopotomonstrosesquippedaliofobie (angst voor lange woorden) zo lang?", "Waarom staat het woord woordenboek in het woordenboek?" en "Waarom is Zwagerman zo klein?".

Toch kwam er een vraag in me op die me beter leek dan de rest: "Wanneer is iets goed genoeg?" Hoe ik op deze vraag kwam? Ik stelde mezelf 10 keer dezefde vraag op zoek naar de goede Quaest Questie: "Is deze kwestie goed genoeg?". In deze tijd lijkt niks meer goed genoeg. Overal is wel iemand die mooier, slimmer, sterker, of grappiger is en sinds internet een ding is wordt deze waarheid dagelijks met ons gedeeld. Wanneer kunnen wij zeggen, nee ik vind het mooi, ik ben tevreden met wie ik ben, ik ben goed genoeg. Goed genoeg kan in het begin erg negatief klinken, we zijn namelijk gewend om naar perfectie te streven en vinden goed genoeg vaak niet goed genoeg... Tijdens een project of het studeren kunnen veel mensen zich wel vinden in het goed-genoeg-principe, maar om dit ook in het echt toe te passen gaat toch wel weer een stapje verder. Logisch ook, als we elke dag alleen maar perfecte beelden naar ons toe gegooid krijgen.

Jep, ik weet het, dit gaat ineens veel meer als een midlife-crisis-single-hippie-die-niks-kan-hebben-en-daarom-maar-aan-zichzelf-gaat-vertellen-dat-ze-goed-genoeg-is-omdat-niemand-anders-dat-doet-verhaal klinken dan als een Quaest Questie. En toch ga ik ermee door. Waarom? Omdat ik niks beters kan bedenken en ik denk dat dit verhaal wel goed genoeg wordt. En aangezien een zesde van de mensen burnout klachten heeft, moeten we ons misschien soms ook wel als hippie gaan gedragen. Op sommige aspecten dan, we moeten niet ineens allemaal vegetarier gaan worden ofzo, daar worden barbecues zo duur van. Maar goed, terug naar mijn filosofische verhaal.

Een van de grootste dingen waar mensen onzeker over zijn is keuzes maken, keuzestress is echt een ding. Vanaf jongs af aan hebben we te horen gekregen dat we zo"n geluk hebben gehad met de tijd waarin we leven, want alles is mogelijk en we kunnen worden wat we willen. Dit klinkt allemaal heel geweldig, maar betekent ook dat er heel veel keuzes zijn en ondanks dat dat fijn klinkt, mensen haten het om keuzes te maken en eigenlijk zijn we er ook best wel slecht in. De keuze wat je wil gaan studeren, waar je wil gaan werken, of je in een relatie wil blijven, of je nou wel of niet nog even eeen biertje gaat drinken. Al deze keuzes (oke behalve de laatste misschien) kunnen voor serieuze stress zorgen. Want we moeten de perfecte keuze maken, anders worden we nooit die perfecte persoon die het meeste uit het leven haalt, gezellig is, mooi is, actief is, hard werkt etc. En ja dat zorgt ervoor dat we ons kut gaan voelen, een slechte keuze gaan maken want "het boeit toch allemaal niet zo veel". Op dit moment is het dus belangrijk om te kijken naar wat "goed genoeg" is, maar dat is natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan. Misschien is de kwestie ook wel niet wanneer iets goed genoeg is, maar hoe je het gevoel kan krijgen dat jij/ je keuze goed genoeg is. Want op het moment dat je echt een keuze echt moet maken, heb je wel iets beters te doen dan filosofisch na te denken.

Dus, hoe bereiken we de goed-genoeg-mindset? Ik ben zelf de laatste tijd steeds meer aan mezelf gaan vragen: vind ik dit goed genoeg of moet ik hier nog beter naar kijken? Dit loopt van kleine dingen zoals een boodschappenlijstje maken, tot grotere levenskeuzes. En als dit een gewoonte wordt, dan ga je ook nadenken of je die nieuwe kleding die je wil kopen om er weer even extra mooi uit te zien wel echt nodig hebt. Of dat je ook zonder nieuwe kleren er goed genoeg uit ziet (zeg ik wachtend op m’n nieuwe Zara pakketje...).

Iedereen heeft een ander idee bij wat goed genoeg is, en soms is het goed om meer te willen doen dan goed genoeg als iets echt belangrijk is, maar denk er voortaan af en toe over na of hetgene waar je mee bezig bent niet al goed genoeg is. Je kan je tijd namelijk veel beter besteden dan je zorgen blijven maken over prefectie en perfecte keuzes. Soms kan je beter gewoon een biertje pakken, buiten gaan zitten en genieten van het lekkere weer.

Met vriendelijke groet,

Eva van Os
Quaestor der 5e Praesidium ODMC te Enschede