Home - Praespraat pagina 2

Zeer geachte leden der ODMC,

Ten eerste zal ik jullie allen graag excuses
aanbieden wegens mijn langdurige zwijgen. Het uitstellen van het schrijven van
een Praespraat is blijkbaar een van mijn allerbeste kwaliteiten. Toch, beste
lezers, is jullie welwillende praeses een man van zijn woord (of dat hoop ik
tenminste), dus ga ik mijn uiterste best doen om 6 communiqués te laten
verschijnen op de site nog voor het einde van mijn regeringsperiode.

Ik voel mij al tijden erg schuldig over het
verzaken van deze toch wel nobele plicht. Op een gegeven moment voelde ik mij
zelfs zo schuldig dat ik naar de andere kant van de wereld vertrokken was. Dit
was uiteraard geen langdurige oplossing, want in China begon ik ODMC zo erg te
missen dat ik binnen 10 dagen alweer op weg naar huis was. Toen ik in China
was, heb ik overigens ook geen enkel moment mijn gedachten kunnen afhouden van
ons o zo mooie dispuut. Zelfs niet toen ik op de bovenste verdieping van de Shanghai
Tower (632 m) stond en ik in een oogopslag de gehele bevolking van Shanghai heb
gezien (dit zijn 30,5 miljoen mensen!).

Toen ik daarom toch maar weer aan de
onvermijdelijke terugtocht begonnen was, bevond ons nederige landje zich in een
wanordelijke staat. Jullie beste Praeses was nog niet eens twee weken buiten
landsgrenzen geweest en het kabinet was gevallen. En alsof de politieke
poppenkast met de titel kabinet-Schoof nog niet onwerkelijk genoeg leek, is dat
kabinet binnen enkele maanden een tweede keer uitgegleden.

Dit heeft ons geleid naar de situatie waar wij
ons nu in bevinden. Het zal je immers niet ontgaan zijn, maar de verkiezingen
staan weer voor de deur. Wanneer je per ongeluk de verkeerde zaal in de Vrijhof
binnenloopt, sta je opeens naast Yesilgöz, die in een verkapte opmerking alle
studenten dom noemt. De campagnes zijn nu echt in volle toeren; overal kom ik
politici tegen die wel hun best lijken te doen om zo populistisch mogelijk te
zijn.

 Wat is er toch gebeurd met de absurde
idealist, degene die tegen beter weten in zal vechten voor het goede? Iemand
die niet zal zwichten voor de verleidingen die macht met zich meebrengt. Dit
alles puur om maar het voorbeeld en daarmee ook het bewijs te kunnen zijn dat
de mens goed kan zijn. Dit nobele streven op zich zal meer voldoening geven dan
een inherent egoïstisch persoon ooit zal bereiken. Deze persoon zal eerlijk en
degelijk met iedereen omgaan, maar zal geen moment twijfelen om immorele en
onethische ideeën te bevechten. Waar is onze moderne Don Quichot die deze
onwinbare strijd zal aangaan? Heeft Marcus Aurelius echt geleefd zoals hij in
de literatuur omschreven wordt?

 Tuurlijk verschilt iedereen van ethische
en morele waardes, dit is echter niet het probleem waar ik op doel.   Waar
ik bang voor ben, is dat een heleboel van deze mensen expres deze waardes van
henzelf negeren, puur wegens hedonistische strevens. Of dat men simpelweg bij
een groot gedeelte van zijn beslissingen niet nadenkt over of deze keuzes ook
overeenkomen met zijn ethische en morele kijk op de wereld.  Ik ben bang
dat hypocrisie enorm diep geworteld zit in ons allen. En ik denk dat de wereld
er beter op wordt als iedereen stopt met tegen zichzelf liegen op deze manier.

Dit is uiteraard niet een probleem van enkel
de politiek. Binnen elke sector speelt dit probleem; denk aan de leraar die
niet lesgeeft omdat het zijn passie is of omdat hij zijn kennis wil delen. Maar
dit enkel doet wegens hedonistische motieven. Naar mijn mening verpest hij hier
niet alleen de kwaliteit van het onderwijs volledig mee. Maar hij zal ook
zichzelf voor de gek houden en zich van binnen doelloos en ongelukkig voelen.

Dus luidt mijn verzoek aan jullie allen als
volgt:

Ik vraag jullie om bij belangrijke keuzes in
jullie leven, zoals de aankomende verkiezingen bijvoorbeeld, diep te graven
naar jullie morele besef. En op basis van dit innerlijke kompas jullie keuzes
te maken en dit dus niet te doen op basis van hedonistische strevens.

De Uwe,

Anton Toren

Praeses des Xe Praesidiums ODMC te Enschede
Virtuoos in de Kunst van Slap Gelul
Amateurfilosoof
Discipel in de leer van de purperen deugdzaamheid

Zeer geachte leden der ODMC,

Hieronder kan men het voorwoord van afgelopen ODMweekend lezen voor de ongelukkigen onder ons die dit huldenswaardige weekend helaas hebben gemist.

Jullie bevinden zich nu aan de dageraad van een van de meest gewichtigste queesten
dezer eeuw. Dit weekend zal in de toekomst bekendstaan als de kiem van het
tijdperk der tijdperken: het tijdperk der ODMC. Dit weekend zullen we ons allen
verheffen boven onze menselijkheid; er zullen gebeurtenissen plaatsvinden die
iedereen tot voorheen voor onmogelijk heeft gehouden.   Lichtsnelheden
zullen verbroken worden met onze adt-tijden, energie zal uit niets anders dan
onze purperen zielen ontstaan op een brakke ochtend, en onze solanum zal de
geluidsbarrière overstijgen.

Aankomende
dagen zullen we eindelijk ontsnappen aan ons absurde bestaan. We zullen buiten
landsgrenzen onze eigen tijdelijke utopie stichten. We zullen ons verzetten
door te feesten zoals nooit tevoren. Onze ontdekking van absolute solidariteit
zal zich opzwellen tot een bovenaards ethisch en moreel besef.   En we
zullen eindelijk in staat zijn voor even alle gevoelens van weltschmerz achter
ons te laten. We zullen het licht waarnemen en ultiem genieten van het gift der
bestaan. Ons gefeest zal een climax bereiken, waardoor ze in Groningen nieuwe
aardbevingen zullen ervaren.

 In andere woorden, dit wordt dus een weekend om nooit te vergeten, dus geniet vooral elk moment ervan.

De Uwe,

Anton Toren