Home - Praespraat pagina 21

Waarde leden en ledinnen,

Het is mij een waar genoegen om u allen aan te mogen schrijven op de
prachtige zomerdag, te weten negenenzestig juni in het jaar tweeduizend en
achttien. Nu hoor ik u denken: “de maand juni is doorgaans toch wat korter dan
69 dagen?” en mijn antwoord daarop is een volmondig “ja!”. Dat u zich hierover
verwondert zal mij niet vreemd overkomen, daar ik u mijn uitleg nog niet
gegeven heb. De simpelste verklaring is dat de Praeses verzuimd heeft om op
tijd aan zijn schriftelijke verplichtingen te voldoen. Niets is echter minder
onwaar. De meesten van u zullen waarschijnlijk wel bekend zijn met het
twaalfmaandig systeem waar het overgrote deel van de wereld mee werkt. Minder
zullen daarentegen weten waar de namen van deze maanden vandaan komen en hun
geschiedenis. Ik zal niet in detail treden over elk van deze maanden, maar een
kleine uiteenzetting acht ik noodzakelijk om mijn verklaring een zweem van
waarachtigheid mee te geven.

Het twaalfmaandig stelsel dat wij nu allemaal kennen is niet altijd zo
geweest. De maanden juli en augustus zijn bijvoorbeeld vernoemd naar de
Romeinse leiders Julius Caesar en zijn adoptiezoon Augustus. Voordat zij bekend
waren, was een jaar niet korter, toch waren die maanden er niet. De maanden
september, oktober, november en december waren vroeg niet respectievelijk de
negende, tiende, elfde en twaalfde maand, maar de zevende, achtste, negende en tiende
maand, waar de Latijnse naam nog aan doet herinneren. Omdat Julius Caesar,
Sjuul onder vrienden, de belangrijkste man in zijn tijd was, kreeg hij de
langste maand van het jaar. Augustus kon natuurlijk niet achter blijven en
moest en zou dus ook een net zo lange maand krijgen. De dagen waren echter een
beetje op, dus moest februari eraan geloven. Deze maand verloor twee hele dagen
puur omdat een of ander Romeintje dacht dat hij belangrijker was.

Deze dagen zijn de heren Sjuul en Augustus niet zo relevant meer als ze eens
waren en daarom heb ik besloten om de boel eens op de schop te nemen. Per
Praeselijk decreet heb ik besloten dat de maanden juli en augustus dit jaar
niet meer meedoen. De maand juni, ook wel de zomermaand in het Oud-Hollandsch,
telt dit jaar niet 30 maar 92 dagen. Dit is een tijdelijke oplossing omdat ik,
binnen een democratie als de onze, niet het mandaat heb om dit in een klap te
veranderen. Of nouja, die macht heb ik eigenlijk wel, maar die wil ik hier niet
voor aanwenden. Tijdens mijn militaire opleiding heb ik geleerd dat autoriteit
op twee manieren uit te dragen is, namelijk door middel van macht en door
middel van gezag. Een lang verhaal kort: je wil leiden door middel van gezag.
Gezag is impliciete macht, macht die mensen van je accepteren. Daarom wil ik
graag jullie om input vragen voor het hernoemen van de maanden. De beste
suggesties worden beloond met een handdruk van ondergetekende en mogelijk zelfs
met de aanpassing van alle kalenders ter wereld (!).

Maar genoeg inhoudelijks over maanden, het is namelijk weer die tijd van de
maand… De Praespraat! Kersvers, fonkelnieuw, en bestaand! Wat wil men nog meer?
Oké, oké, ik kan wel een paar voorbeelden bedenken: een koud radlertje op het
strand van een azuurblauwe zee, bungeejumpen van een brug boven een
uitgestrekte vallei met daarin een klein kabbelend riviertje dat water vanuit
de gletsjers in de bergen langs uitgestrekte bossen, hordes kanoërs, grote
groepen mooie dames in bikini, langs zandkastelen op het strand, pittoreske blokhutten
en je moeder. Heerlijk wegdromen bij beelden van verre vakantieoorden terwijl
ik hier achter mijn laptopje zit te zwoegen om het dispuut op zijn wenken te
bedienen. Ik doe het met liefde hoor. Scheelt mij ook weer geld en het houdt me
van de straat. Gevolg van het feit dat de maand juni nogal wat langer is
geworden, moet er nogal wat besproken worden, dus we steken maar gelijk van
wal.

De vakantie is hier en het dispuut verspreidt zich over de wereld om overal
en nergens een pandemie van decadentie te veroorzaken. Overal waar jullie je
tonen, gloeit het purper diep in de harten van de lokale bevolking. Of dit nu
aan de andere kant van de wereld is of twee straten verderop, jullie maken je
er als ambassadeurs der decadentie sterk voor dat het credo verspreid wordt.
Waar het ordinaire volk over de costa’s banjert met een blik koude
Schultenbrau, flaneren jullie over zandoevers met een blik lauwe Schultenbrau
en opgeheven pink. Want dat is wat ODMC’ers doen! Het is van uiterst belang dat
je weet waar je voor staat en dat je dat uitdraagt. In mijn geval is dat
momenteel niets, want ik zit, maar als ik nu gestaan had, dan stond ik voor
paal. Het geval wil namelijk dat een huisgenoot van mij bezig is met het
verbouwen van zijn kamer en dat de woonkamer daardoor tijdelijk veranderd is in
een grote jungle met een Zweeds tintje. Zo ben ik zonder reizen toch nog op
vakantie in eigen huis. Om het af te maken speelt op de achtergrond een lome
versie van het lied “Africa” van Toto, mijn vakantie is compleet!

Wanneer men buiten het Enschedese hoort over de club der decadentelingen,
ODMC, heeft men vaak het idee dat het een stelletje wannabe corporale
prominentelingen is. Nu weten wij wel beter, want die omschrijving is wat
Audent is, en zoals iemand het ooit o zo treffend verwoordde: “ODMC is precies
wat Audentis is, maar dan het tegenovergestelde”. Toch kan dit niet verhoeden
dat ODMC binnenkort toch een stukje korporaler wordt. En dan wel hoofdelijk in
de vorm van de Praeses zelf. Vakantie is voor studenten op de eerste plaats een
tijd zonder studie, maar dit geldt niet voor alle studenten. Een deel van
jullie is druk bezig met het afstuderen, met herkansingen of is al weer hard
aan het studeren in een of ander ver en gevaarlijk land. Ondergetekende heeft
ook niet echt vakantie deze tijd, hij is namelijk druk bezig met zijn algemene
militaire opleiding, en dat impliceert ook veel studie. Dagenlang studeren op
wat te doen bij een chemische aanval, hoe het kogelgat zo dicht mogelijk bij
het doel te plaatsen en hoe de Nederlandse staat in elkaar steekt, allemaal met
dat ene hogere doel voor ogen: nog korporaler worden dan ik al ben!

Ondertussen staat de tijd niet stil en moet er ook wat gebeuren om met de
aanstaande invasie om te kunnen gaan. Inmiddels heb ik begrepen dat de
opleiding WB te maken heeft met zo’n 450 GEWOGEN vooraanmeldingen. De
verwachting is dus dat het aantal eerstejaars dus ook echt op dat getal ligt.
Schaalvergroting zorgt in het algemeen voor het verlies van nuance, en dit gaat
gevolgen hebben, ook voor ons dispuut. Want hoe graag wij ook zouden willen dat
met meer mensen, er ook meer decadentelingen in spe komen, blijft het
percentage realistischerwijs niet gelijk. Bij toenemende druk van overachievers
uit verre landen daalt het aandeel van de malloten die gek genoeg zijn om zich
bij ons aan te sluiten. Dit maakt de uitdagende taak van nieuwe zieltjes vinden
een stukje uitdagender dan voorheen, maar van een uitdaging is nog nooit iemand
slechter geworden. Behalve misschien een uitdaging voor een duel op leven en
dood. Er ligt hier een taak voor eenieder, zowel tijdens de kick-in als
daarbuiten, zowel binnen WB als bij andere opleidingen. Hou je ogen open, en
maak goed gebruik van je mondje (hè Rickie ;) ). Want het is aan jullie, mijn
discipelen der decadentie om het woord te verspreiden!

Voor nu wil ik het hier graag bij laten. Geniet maximaal van de vrije tijd die
je nog ter beschikking hebt, tot snel!

De Uwe,

Cas Hollaar, eerste van zijn naam

Epische Epibreerder Eerste Klasse

Koning Keihard Kul Klappen

Goeroe in Genieten en Geneugten

Hertog Heerlijk Hartenbreken

Ridder der Rijke Renaissance Retoriek

Discipel der Decadentie

Zeer gewaardeerde leden en ledinnen,

De maand mei loopt op zijn eind en dat was mij een maandje wel. Het was een
maand die voor velen in het teken stond van ontsnappingen, in vele vormen en
vele maten. Waar we met het ganse land hebben gerouwd omdat veel zielen
ontsnapt zijn aan het aardse rijk gedurende alle oorlogen van de afgelopen
decennia, was er de volgende dag gelijk ruimte om te vieren dat we ontsnapt
zijn aan de greep van de Duitsers. Ze hebben het echter hun droom op een
verenigd Europa nooit opgegeven en zijn as we write bezig met hun plannen hiervoor.
Mij is het één en ander ter oren gekomen over deze plannen, maar ik moet
voorzichtig zijn met het ontsluiten van deze informatie, het zou maar zo kunnen
dat ze onze club geïnfiltreerd hebben. Ik zou willen manen tot kalmte, met
paniek heb je immers alleen jezelf, maar het zou maar zo kunnen dat de ODMC’er
links van u, of de ODMC’er rechts van u in werkelijkheid een Duitser is…

Er waren echter nog meer ontsnappingen. Zo ontsnapte de heer Zwagerman voor
de 24e keer aan de volwassenheid, een reden voor groot feest waar eregast Fat
Fatima natuurlijk niet kon ontbreken. Ik heb begrepen dat zij na het vertrek
van alle gasten nog van een uitgebreid V.I.P. arrangement heeft kunnen
genieten, maar voor de details daarover moet u bij uw lokale vieze-Praeses wezen.
Rick was niet de enige die deze maand aan de eenzaamheid (sorry Eline, je zal
blijkbaar beter je best moeten doen) wilde ontsnappen. Met dank aan de
man-die-zo-lang-is-dat-hij-zoveel-chicks-regelt-dat-hij-er-af-en-toe-ook-wel-een-paar-door-kan-schuiven-naar-zijn-vrienden
was het mogelijk om een avond op te zetten speciaal voor de ODMC’er die niet
voor de rest van zijn leven eenzaam wil zijn. En wat is het dan toch leuk om te
gaan poolen met al dat verse schoon, ver over de tafel hangend op met de stok in
hun handen met ballen te spelen- wacht, ik ben bezig met de Praespraat, niet
met mijn boek vijftig tinten purper.

Even ontsnappen aan de realiteit kon natuurlijk tijdens de landmachtdagen,
waar onder anderen Henk de Tank acte de présence gaf. Dit natuurlijk allemaal
ter voorbereiding op de grote ODMTanktour, niet te verwarren met de Tanktour de
France, bijna op de dag af 78 jaar geleden. Grote zware rondrijdende blokken
staal zijn natuurlijk al genoeg om de gemiddelde WB’er zonder campingervaring
alsnog in no-time een tent te laten opzetten, maar als dat dan nog wordt
gecombineerd met grote explosies is het al helemaal niet meer te houden. Voeg
daar de goudgele tankfactor aan toe en een memorabele dag staat als een huis.
Tenminste tot er een tank doorheen rijdt, dan staat het huis niet meer. Maar
wees gerust, dit gebeurt niet zo vaak “omdat het niet zo goed voor de verf is”,
aldus de tankmeneer die uitleg gaf over het zwaarste voertuig waarover onze
landmacht beschikt. Nu zal ik het laten om hier nog meer over uit te weiden
aangezien de echte enthousiastelingen er zelf bij waren en de rest vast te
jaloers om er nog meer over aan te horen.

Tijdens het uitvoeren van activiteiten zoekt men vaak afleiding. Wanneer de
taken verplicht zijn gebeurt dit vaker dan wanneer men er enthousiast over is,
maar afleiding ontstaat altijd. Het wegdromen van je werk wordt in onze kringen
vaak bestempeld als SOGgen, dat is slechts één voorbeeld van het veel grotere
psychologische fenomeen escapisme. Aan het eind van de middeleeuwen droomde men
weg bij schilderijen van de klassieke oudheid, op de plantages droomden de
slaven weg bij de eerste beginselen van de bluesmuziek en zo droom ik tijdens
het schrijven weg op de muziek die ik aan heb staan. Wat begon met bij het openen
van dit document op joupijp de term “escape” invullen, resulteerde in een
behoorlijke improductiviteit toen de “insane office escape” video van Biting
Elbows voorbij kwam. Daar ik het nummer al kende wist ik dat het zeer moeilijk
zou zijn om het filmpje, dat een first-person actiescène met veel freerunning
en vechten toont, af te zetten. Eenmaal daar doorheen vond ik een tweede
filmpje van diezelfde groep, met een vergelijkbare strekking. Nietsvermoedend
door de gerelateerde video’s neuzend vond ik echter iets dat mijn aandacht
trok, namelijk een nummer uit de soundtrack van de film Hardcore Henry, ook
volledig first-person. Een uur later was ik volledig op de hoogte van alle
verbanden die bestaan tussen de band en de film, en ontstond er een niet te stuiten
hype voor deel 2, waarvan het maken niet uitgesloten werd. Nu realiseer ik me
dat ik behoorlijk ben afgeweken van de strekking van mijn verhaal, maar mocht
je je binnenkort een keer vervelen, kijk die film of zet de soundtrack (met of
zonder clips) aan, ze zijn zeer zeker de moeite waard.

Aan de maand juni valt helaas niet te ontsnappen, de maand die in het teken
zal staan van afsluiting van het academisch jaar, van bbq’s, van feestjes en
van tentamenweken. Ik wens jullie allen heel veel succes met de voorbereiding
daarvan en hoop dat jullie vooral ook niet vergeten te genieten.

Hoogachtend en fier berust ik,

Cas Hollaar, eerste van zijn naam

Epische Epibreerder Eerste Klasse

Koning Keihard Kul Klappen

Goeroe in Genieten en Geneugten

Hertog Heerlijk Hartenbreken

Ridder der Rijke Renaissance Retoriek