Home - Praespraat pagina 22

Waarde leden,

Wat een avontuur! We hebben ons doel nog lang niet bereikt, maar mijn god,
wat een reis is het nu al! Speciaal voor jullie, doop ik dit Lustrum nog
eenmaal mijn veer in de inkt.

Ons vertrek vanuit de Cosa staat mij bij alsof het jaren geleden was. Ik
herinner mij, dat wij ons tegoed deden aan het Spit des Overvloeds, bereid door
de edele Graaf Ricardo. Onder het mom: ‘Een hongerig gilde slaat nog geen gnoom
dood’ hebben wij ons flink voorbereid op het slachten van wat gnomen. Die avond
zijn de eerste stappen al gezet richting Lazarus. Het gerstenat vloeide
rijkelijk en ondersteunde ons op onze reis naar het beloofde land: Lazarus. Hoewel
wij onze best deden, maakte de beloofde colleges en studieafspraken van
dinsdagochtend het moeilijk om Lazarus te bereiken. Verder is er een
titatenstrijd losgebarsten over wie er dat gewilde voordeel zou krijgen tijdens
onze tocht door het Labyrint (jeweetwel, dat Duistere). Dit werd uiteindelijk
gewonnen door Ridder Kwark, Jona de Langharige en Vrouwe Stekelientje.

Wij kenden onze eerste bestemming: Het Duistere Labyrint. Met als doel af te
snijden naar Lazarus namen we de route door het Duiste Labyrint. Een
gevaarlijke tocht, want we werden achterna gezeten door de levensgevaarlijke
Minautorussen. Met hun lichtgevende ogen renden ze en speurden ze door het
Labyrint. Wij konden ons niet verzetten. Wegrennen en verstoppen waren de enige
opties. Maar we hielden het moraal hoog! Terwijl wij door de mest rolden werd
er genoten van heerlijke biertjes uit rinkelende tassen. Terwijl bomen
beklommen en struukjes geduukt werden, stroomde de dank die beter bekent staat
als “The Potion” Rijkelijk. Maar niets bleek zo goed te helpen als dat magische
goedje dat ingeslagen was door de heren Ronwald, Petrus, Schilderknaap en
Hensemakker. De Captain Perlenbacher Hielp deze heren over de streep. Lazarus
was in zicht! Zo dichtbij! Edoch… zo ver weg… Het Labyrint doorkruist vonden we
daar slechts één aanwijzing. Een recept. Geen recept voor The Potion, noch
Captain Perlenbacher. Nee dit waren een ander soort brouwsels van een vele
malen hoger kaliber. Nu de Minautorussen uit het zicht waren, werd er geklonken
op de volgende stap in onze queeste: het brouwen van De Formule.

Het was een aanwijzing en niet zomaar een. De Formule die wij vonden aan het
einde van het Labyrint: De magische drank die ons naar Lazarus zou brengen. Op
vakkundige wijze bereid door de heer Kwark (Ridder van de Zware Kater) werden
de juiste ingrediënten, in de juiste volgorde in de juiste dranken, die in de
juiste volgorde dienden te worden gedronken, bereid. Tot onze grote verrassing
smaakte deze zware magische kost nog goed ook! Dat het effect op ons had, dat
staat buiten kijf. Maar Lazarus? Volgens mij hebben we het niet gehaald.
Lazarus blijkt moeilijk te bereiken, zelfs met steun van godenvoer, een ezel
uit Moskou, voorplanting aan de zee of een appelsapje. Nee, wat wij nodig
hebben is bier, en wel LITERS. Zo kom ik op de laatste hint die wij hebben
gekregen: De Formule was getekend door Panduloria’s grootse magiër: Proculus de
Pastelkleurige. Ik stel voor dat wij deze een bezoekje brengen. Misschien weet
hij meer over het bereiken van Lazarus. Hebben we een fout gemaakt bij het
brouwen van de Formule? Is er een andere manier om Lazarus te bereiken? We gaan
het vragen. Ik stel voor dat wij donderdag afspreken in de Goudkoorts om zijn
antwoord te bespreken.

Mocht u zich bevinden op een andere queeste die te maken heeft met houten
latjes en wit poeder. Dan hoop ik dat u zich diep schaamt. De poorten van
Lazarus staan slechts open voor de meest doorgewinterde (grapje) en
doelgerichte krijgers! Ik mag dan ook hopen dat u uw afwezigheid goedmaakt op
een later tijdstip (denk: biertjes voor de lustrumcommissie). Moge de kwade
Heer Brakheid u volgen tot aan uw Chalet!

Tot die tijd, een voorspoedige reis,

Ridder Mathijs,

Heer van het Gilde van de Literaire Veer

Hooggeachte Leden, Ledinnen en Ledematen,

Voor het eerst in de rijke
geschiedenis van ODMC zal het op één na hoogste orgaan binnen het heerschapij
dat ook wel Praesidium 3 heet jullie te woord staan middels de wereldwijde
digitale snelweg. Nu vraagt u zich vast af waarom de Vieze-Praes zijn kostbare
vakantietijd zou spenderen aan het schrijven van dit stuk proza. Dat zal ik u
eens uitleggen, onze enige echte Praes is namelijk op Euros reis (ROEIEN ROEIEN
ROEIEN) en niet in staat om u fatsoenlijk te woord te staan. Maar goed, laten
wij ons vooral niet afleiden door wat de Praes allemaal wel dan wel niet doet
met zijn vrije tijd, maar ons primitiveren op de kern van dit verhaal.

De oplettende lezer zal al opgemerkt hebben dat er nog geen onderwerp ter
discussie is gebracht. Het mooie is dat onze Praes mij gevraagd heeft het
“kort” te houden, het zal bij veel van jullie bekend zijn dat ik expert ben in
het houden van korte speeches en andere snuisterijen. Vandaar dat ik u ook niet
zal vervelen met een eindeloze lap tekst zonder inhoud, maar het bondig zal
houden.

Een vaste rubriek van de Praespraat is de terugblik op de afgelopen maand.
Ook deze maand heeft ons dispuut zich weer in de openbaarheid begeven en de
wereld iets purperder gemaakt dan voorheen. Nu is mijn brein niet meer wat het
ooit was en ben ik wellicht het een en ander vergeten, maar wat mij zeker nog
bijstaat als de dag van gister, of eergister, is de
Lustrumthemabekendmakingsborrel. Deze epische borrel waar wij paarsgezinden wat
toch wel DE onthulling van de afgelopen vijf jaar genoemd mag worden hebben
gehoord, maakte zijn naam meer dan waar. Zoals bij jullie bekend is het thema
van het eerste lustrum der ODMC “De queeste naar Lazarus”. En naar Lazarus
zullen wij gaan, over heuvels en bergen, door dalen en rivieren, langs greppels
en kastelen. Het feit dat wij met zijn allen dit lustrum mogen vieren brengt
blijdschap in mijn hart. Dan rest mij niets anders dan u allen een heel zalig
lustrum te wensen.

Rick Zwagerman,

De Senaat

Veroveraar van de Venusheuvel

Bezitter van het altitudeoverwicht