Home - Praespraat pagina 23

Hooggeachte Leden, Ledinnen en Ledematen,

Voor het eerst in de rijke
geschiedenis van ODMC zal het op één na hoogste orgaan binnen het heerschapij
dat ook wel Praesidium 3 heet jullie te woord staan middels de wereldwijde
digitale snelweg. Nu vraagt u zich vast af waarom de Vieze-Praes zijn kostbare
vakantietijd zou spenderen aan het schrijven van dit stuk proza. Dat zal ik u
eens uitleggen, onze enige echte Praes is namelijk op Euros reis (ROEIEN ROEIEN
ROEIEN) en niet in staat om u fatsoenlijk te woord te staan. Maar goed, laten
wij ons vooral niet afleiden door wat de Praes allemaal wel dan wel niet doet
met zijn vrije tijd, maar ons primitiveren op de kern van dit verhaal.

De oplettende lezer zal al opgemerkt hebben dat er nog geen onderwerp ter
discussie is gebracht. Het mooie is dat onze Praes mij gevraagd heeft het
“kort” te houden, het zal bij veel van jullie bekend zijn dat ik expert ben in
het houden van korte speeches en andere snuisterijen. Vandaar dat ik u ook niet
zal vervelen met een eindeloze lap tekst zonder inhoud, maar het bondig zal
houden.

Een vaste rubriek van de Praespraat is de terugblik op de afgelopen maand.
Ook deze maand heeft ons dispuut zich weer in de openbaarheid begeven en de
wereld iets purperder gemaakt dan voorheen. Nu is mijn brein niet meer wat het
ooit was en ben ik wellicht het een en ander vergeten, maar wat mij zeker nog
bijstaat als de dag van gister, of eergister, is de
Lustrumthemabekendmakingsborrel. Deze epische borrel waar wij paarsgezinden wat
toch wel DE onthulling van de afgelopen vijf jaar genoemd mag worden hebben
gehoord, maakte zijn naam meer dan waar. Zoals bij jullie bekend is het thema
van het eerste lustrum der ODMC “De queeste naar Lazarus”. En naar Lazarus
zullen wij gaan, over heuvels en bergen, door dalen en rivieren, langs greppels
en kastelen. Het feit dat wij met zijn allen dit lustrum mogen vieren brengt
blijdschap in mijn hart. Dan rest mij niets anders dan u allen een heel zalig
lustrum te wensen.

Rick Zwagerman,

De Senaat

Veroveraar van de Venusheuvel

Bezitter van het altitudeoverwicht

Waarde leden en ledinnen,

Een wijs persoon zei eens: “wie geen stappen zet naar de toekomst, leeft
over tien jaar nog steeds in het verleden”. De waarheid van die woorden kan
mijns inziens goed getoond worden doormiddel van een analogie naar ons mooie
dispuut. Immers, zouden wij geen visie hebben op hoe het dispuut er in de toekomst
uit moet zien en wat voor een vreugd er nog voor ons in het vat zit, zou er
bijzonder weinig gebeuren. Vers bloed, in de vorm van jonge nieuwe leden is een
ware essentialiteit om de toekomst van de club te waarborgen. Het zijn die
jonge nieuwe leden die voor ons allen later, wanneer wij oud en versleten zijn,
biertjes kunnen ophalen aan de bar. Zij zijn het, die met hun frisse blik het
bijna-onuitputtelijke vat vol zo-slecht-dat-ze-goed-zijn grappen aanvullen en
zij zijn het ook die op een dag het stokje overnemen om op hun beurt jong
decadent grut in de gelederen op te nemen.

Het is echter ook die blik op de toekomst die enkele voorwaarden verbindt
aan de toe te laten jeugd. Niet van iedere lamlul kan immers verwacht worden
dat zij tweewekelijks het glas doen stijgen en het niveau doen dalen in onze
aanwezigheid. Voor toelating tot ons illustere genootschap, moet er potentie
getoond worden. Eigenschappen als een ongezonde affectie voor aubergines, een
onstuitbare passie voor slechte grappen en een overduidelijk gevoel van
superioriteit over andere clubjes zijn factoren die meewegen in de keuze of
iemand mag hopen ooit lidt te worden.

Wanneer deze uiterst secure analyse is uitgevoerd, wordt een hypothese
opgesteld. Zij waarvan redelijkerwijs verwacht kan worden dat ze een ware
toevoeging kunnen worden aan het dispuut worden benoemd tot aspirant, zij
waarvan dat niet verwacht kan worden… niet. Vervolgens is het tijd voor de
testfase. De onderzoeksobjecten worden onderworpen aan legio testen om te
kijken of het zij zich zelfs onder de meest decadente omstandigheden goed
kunnen houden. Als er iets is waar iedere ODMC’er een harde sloophamer van
krijgt, is het wel destructief testen. Zoals in de eerste les materiaalkunde
immers naar voren komt bij de trekproef, kan je veel data halen door iets kapot
te trekken. Dit is helaas niet het doel van ons testtraject; dat kapot trekken
doen ze maar lekker in hun vrije tijd.

De afgelopen maanden zijn wij met z’n allen bezig geweest met het zetten van
stappen naar de toekomst, met als gevolg dat de toekomst enkele maanden
dichterbij is gekomen. Graag heet ik een nieuw deel van de toekomst van ons
dispuut welkom in ons midden: mijnheer Van der Wal, welkom!

Het mooie van het lopen naar de toekomst is, dat als je het in exact het
juiste tempo doet, je altijd precies in het heden leeft. Een aantal
legendarische momenten waarop deze synchronisatie tussen de tijd en het leven
zich toont, vond in de afgelopen maand plaats. Zo was er de GuHeBiPiBo-avond,
waar de heer Balt iedereen liet zien hoe je met veel tijd steken in nutteloze
skills veel punten kan halen, en waar de Vicepraeses dus onomstotelijk bewees
dat hij alleen maar nuttige dingen deed met zijn tijd. Ook was er de
escaperoom, weliswaar geen ODMC activiteit, maar wel georganiseerd en gewonnen
door ODMC’ers, dus wel het benoemen waard. Ik ben benieuwd wanneer de
prijsuitreiking plaatsvindt. Op de inzingavond van Monnik Mark was de
synchronisatie nog niet helemaal optimaal, maar daar is die avond ook voor.
Alles om er voor te zorgen dat wanneer de goede Monnik daadwerkelijk in het
land is er slechts sonisch goud door de ruimte schalt.

Vertrouwende dat jullie zorg zullen dragen dat de maand februari minstens
net zo mooi wordt als de afgelopen maand, berust ik,

Cas Hollaar, eerste van zijn naam

Epische Epibreerder Eerste Klasse

Koning Keihard Kul Klappen

Goeroe in Genieten en Geneugten